Το ΔΣ του Συλλόγου Προστασίας Υγείας & Περιβάλλοντος της περιοχής του Κέντρου Υγείας Χαλανδρίτσας πραγματοποίησε την 25η οδική εκδρομή στο εξωτερικό με το PATRAS TRAVEL από 26-31 Αυγούστου στη Σερβία, με σκοπό να επισκεφθούμε κυρίως τις πόλεις Νις, Βελιγράδι, Novisad και πολλά άλλα αξιοθέατα.
Προτιμήθηκε η Σερβία, επειδή είναι ένας προσιτός τουριστικός προορισμός με πολλά ενδιαφέροντα και χαμηλό κόστος.
Μέσα στις άλλες πρωτοτυπίες που γνωρίσαμε κατά τη διάρκεια της εκδρομής είναι και η απόφασή μας να αποτυπωθεί η εκδρομή αυτή από τους συνταξιδιώτες, που πρόθυμα δέχθηκαν να μας καταθέσουν τις εντυπώσεις τους, τις οποίες και σας παραθέτουμε:
Έγραψαν με τη σειρά που θα παρουσιαστούν και τους οποίους ευχαριστούμε:
1)Παπασπυρόπουλος Γεώργιος Μηχανικός
2) Βασιλοπούλου Μαίρη Φιλόλογος
3) Φραγκούλη Ελένη Γεωπόνος-Βιολόγος
4) Γκοτσοπούλου Νικολίτσα Κοινωνική Λειτουργός
5) Βαϊράμης Δημήτριος Δικηγόρος
ΣΕΡΒΙΑ: Με αισιοδοξία πορεύεται στο μέλλον
Του Γιώργου Παπασπυρόπουλου
Η επίσκεψη μιας χώρας, είναι μια ξεχωριστή εμπειρία, η θέση της στο ευρύτερο τοπίο, το γεωφυσικό της ανάγλυφο, οι ανθρώπινες παρεμβάσεις στο περιβάλλον (θετικές ή αρνητικές) καθώς και η διαχρονική ιστορία των ανά τους αιώνες κατοίκων της, συνιστούν την ταυτότητά της. Η Σερβία με ηγέτη τον Τίτο, για σαράντα περίπου χρόνια ηγήθηκε της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, στην οποία συμμετείχαν εφτά μικρά κράτη και εξελίχθηκε σε μια κραταιά οντότητα. Απέσπασε τον σεβασμό και θαυμασμό της Ευρωπαϊκής αλλά και παγκόσμιας κοινότητας και έδωσε ελπίδα σε μικρούς λαούς αποδεικνύοντας ότι η ισχύς εξασφαλίζεται από την ένωση και συνεργασία των πολλών. Όλα αυτά δυστυχώς ήσαν προσωρινά όπως αποδείχθηκε από την εξέλιξη των γεγονότων. Από άστοχες πολιτικές των ηγετών αλλά και για άλλους συγκυριακούς λόγους που καταγράφουν οι ιστορικοί, το εγχείρημα απέτυχε με τραγικές συνέπειες για τους λαούς και με πολλά διδάγματα για τον τρόπο άσκησης της παγκόσμιας πολιτικής και ισχύος. Η Σερβία περιορίστηκε στα σύνορά της και αγωνίζεται έκτοτε για την επούλωση των πληγών της από τον τελευταίο πόλεμο.
Εμείς οι Έλληνες, ανάδελφος λαός, όπως είχε πει τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είχαμε και έχουμε μια έντονη συμπάθεια προς τον Σέρβικο λαό, η οποία οφείλεται και στην κοινή θρησκεία μας. Για πολλά χρόνια και στην διάρκεια της μέγιστης δοκιμασίας των Σέρβων, η αλληλεγγύη του Ελληνικού λαού υπήρξε μεγάλη και συγκινητική. Πλήθος αποστολών από όλη την Ελλάδα με τρόφιμα, φάρμακα και άλλα αναγκαία είδη μετρίασαν τον πόνο και την δυστυχία που γέννησε ο φρικτός πόλεμος.
Είναι φανερό ότι όλα τα παραπάνω συνηγορούσαν για την εκδρομή μας στην Σερβία, μια χώρα ενδιαφέρουσα, βαλκανική περίπου 7 εκ., που στην πρόσφατη ιστορία της είχε διακριτή θέση όχι μόνο στα Βαλκάνια αλλά και στην Ευρώπη.
Πρώτη μέρα της εκδρομής ήταν η 26 Αυγούστου, ημέρα Σάββατο, πρωί-πρωί φύγαμε από την Πάτρα με ένα πλήρες μεγάλο πούλμαν, με καλή διάθεση, χαμόγελο και έναν, όπως αποδείχθηκε, εξαιρετικό από κάθε άποψη οδηγό. Το ταξίδι ήταν μακρύ. Προορισμός μας η πόλη Νις στην οποία και διανυκτερεύσαμε.
Κατά την διαδρομή μας όπως ήταν φυσικό έγιναν οι αναγκαίες στάσεις, διασχίσαμε την χώρα των Σκοπίων, και ήταν ορατή η έλλειψη υποδομών και σύγχρονων κτισμάτων. Τα κτίρια στέγασης είναι πρόχειρης κατασκευής, ισόγεια – διώροφα ανεπίχριστα και παρέπεμπαν σε εποχές του παρελθόντος. Επίσης είναι χώρα με έντονη την έλλειψη του πρασίνου με μικρή δασοκάλυψη με όλα όσα αρνητικά συνεπάγεται αυτό το γυμνό τοπίο, για την ανάπτυξη και την ψυχολογία των κατοίκων της. Είναι χρήσιμο να αναφερθεί ότι την κούρασή μας την πρώτη μέρα την επέτεινε η αδικαιολόγητη έως απαράδεκτη καθυστέρησή μας στα σύνορα εισόδου μας στην Σερβία, χρειάσθηκαν περίπου 2,5 ώρες με συνέπεια να φθάσουμε στην Νις στις 11 το βράδυ και να διανυκτερεύσουμε σε ένα πολύ καλό και άνετο ξενοδοχείο.
Τις πρωινές ώρες της επομένης μέρας περιηγηθήκαμε στην πόλη της Νις και στην συνέχεια επισκεφθήκαμε στο Cele Kula, ένα μνημείο, πραγματικό μνημείο της ανθρώπινης καταισχύνης, που αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος είναι και το ειδεχθέστερο και απεχθέστερο δημιούργημα. Οι οθωμανοί το 1800, κατακτητές της Σερβίας επί εκατονταετίες, για αντίποινα βαρβαροτήτων του πολέμου, έγδαραν τις κεφαλές εκτελεσθέντων Σέρβων και χρησιμοποίησαν τα κρανία τους ως υλικά πλήρωσης τοίχου. Τα δε προσωπεία που προέκυψαν από αυτήν την αποτρόπαια πράξη τα έστειλαν ως λάφυρα στην μεγάλη πύλη.
Συνεχίζοντας την πορεία μας προς Βελιγράδι κάνουμε στάση στο μοναστήρι του Μανασίγια, γνωστό ως Ρεσάβα. Κτίστηκε από 1406-1418 και η Εκκλησία είναι αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα. Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της νεώτερης ιστορίας της Σερβίας.
Μετά την επίσκεψη του μοναστηριού φθάσαμε στο Βελιγράδι, την πρωτεύουσα της Σερβίας, πόλη 2 εκατ. κατοίκων, καταλύσαμε σε κεντρικό ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων, το οποίο είχε ευρύχωρα και καθαρά δωμάτια, εξαιρετικό πρωινό και επίσης εξαιρετική κουζίνα, σε τιμές προσιτές έως φθηνές για το δικό μας βαλάντιο.
Το απόγευμα περπατήσαμε στο Βελιγράδι. Είναι αναγκαίο να πούμε εξ αρχής ότι υπάρχει το παλαιό και το νέο Βελιγράδι, το παλαιό είναι μια πόλη γοητευτική, με κτίρια παλαιά εξαιρετικής αρχιτεκτονικής πολύ καλά διατηρημένα που θυμίζουν ότι η πόλη γνώρισε εποχές ευμάρειας και πνευματικής καλλιέργειας, δρόμους και πεζόδρομους πολύ φαρδείς και καθαρούς που κάνουν ευχάριστη την διαμονή, την αναψυχή και την επίσκεψη.
Το βράδυ οι περισσότεροι της παρέας πήγαμε σε μια ταβέρνα η οποία διαφήμιζε τα εδέσματά της ως εθνικό πιάτο της Σερβίας, με τον αντίστοιχο κήπο.
Την τρίτη ημέρα περιηγηθήκαμε την πόλη με το πούλμαν και με την παρουσία και ξενάγηση του κου. Θόδωρου, ο οποίος ήταν μαζί μας και τις 6 μέρες του ταξιδιού μας από τα ελληνικά σύνορα. Οι εντυπώσεις, από όλο το παλαιό Βελιγράδι πολύ θετικές. Το τοπίο έχει εκτός των προαναφερθέντων, μεγάλες πλατείες και πολλά μεγάλα πάρκα όλα υποδειγματικά φροντισμένα και καθαρά που μαρτυρούν πολιτισμό. Επίσης είδαμε τις μεγάλες γέφυρες που ενώνουν το παλαιό με το νέο Βελιγράδι και τις οποίες διαβήκαμε προς Νέο Βελιγράδι. Περάσαμε από την αριστοκρατική περιοχή που κατοικείται από πρέσβεις και οικονομικά εύπορους πολίτες και στην συνέχεια επισκεφθήκαμε το Λευκό Παλάτι της δυναστείας Καρατζόρτζεβιτς.
Στεγάζεται σε ένα μεγάλο και όμορφο πάρκο εντός του οποίου υπάρχει το παλάτι και ένας περικαλλής ναός αφιερωμένος στον Αγ. Ανδρέα. Η περιήγησή μας σε παλάτι, εκκλησία και λοιπούς χώρους θυμίζει έντονα αλλοτινές εποχές ύπαρξης βασιλέων –ηγεμόνων και υπηκόων. Στο Λ. Παλάτι κατοικεί απόγονος της δυναστείας ο οποίος έχει παντρευτεί Ελληνίδα που ονομάζεται Αικατερίνα, η οποία έχει μεγάλη φιλανθρωπική δραστηριότητα και είναι αγαπητή από τον Σέρβικο λαό. Το ζεύγος μας καλωσόρισε κατά την επίσκεψή μας στον Πύργο και φωτογραφήθηκε μαζί μας.
Στην συνέχεια επισκεφθήκαμε την υπό αποπεράτωση εκκλησία του Αγίου Σάββα. Πρόκειται για έναν τεράστιο ναό ο οποίος είναι ο τρίτος σε μέγεθος ναός της Ευρώπης. Ιδίου εμβαδού ναός πλήρως αποπερατωμένος λειτουργεί στο υπόγειο. Ήταν ορατή η πολυτέλεια και το υψηλό κόστος των υλικών, διαβεβαίωση του ξεναγού ότι το κόστος – μέχρι σήμερα – είναι 3 δις ευρώ, και εκτιμάται ότι θα απαιτηθούν άλλα δύο δις για την αποπεράτωση. Είναι όντως εκπληκτικά εντυπωσιακός ναός, προκαλεί όμως προβληματισμό έντονο και πολλά ερωτηματικά, ποιες ιδέες και αξίες υπηρετεί; την σεμνότητα; την ταπεινότητα; την απλότητα; Γιατί αυτά δίδαξε με την θεωρία αλλά και τα έργα του ο ιδρυτής του Χριστιανισμού. Είναι μάλλον μια πρόκληση στον χειμαζόμενο λαό, ασύμβατη με το θείο θέλημα.
Επόμενη στάση και επίσκεψη στο ιστορικό οχυρό του Βελιγραδίου Kalemegdan. Πρόκειται για πολύ μεγάλο πάρκο στο οποίο ενυπάρχει και το κάστρο με τα κτιριακά, αμυντικά και άλλα παρακολουθήματά του. Είναι εντυπωσιακή η συντήρηση των κτιριακών και άλλων έργων και παραδειγματική η καθαριότητα του περιβάλλοντος χώρου. Αποτελεί και αυτό, όπως και όλοι οι δημόσιοι χώροι – πάρκα, πλατείες – ζηλευτό τόπο επίσκεψης και καταφυγής.
Το καινούργιο Βελιγράδι έχει πολλές και διαφορετικές κτιριακές πινελιές, εκτός από την περιοχή των καλαίσθητων βιλών, έχει νέα σύγχρονα και εντυπωσιακά κτίρια διαφόρων χρήσεων όπως και τεράστιες ψυχρές και ακαλαίσθητες πολυκατοικίες, που αποτελούν έντονη αισθητική παραφωνία και κάθε μία στεγάζει πάνω από πεντακόσιες οικογένειες.
4η Μέρα: Επίσκεψη στο μοναστήρι του Χόποβο, κτισμένο σε θαυμάσια φυσική θέση εξαιρετικά φροντισμένο. Παρούσα και εδώ, όπως σε όλες τις μονές και σε όλους τους δημόσιους χώρους, η ευταξία και η καθαριότητα. Πρέπει να αναφερθεί ότι η υποδειγματική καθαριότητα των μονών εξασφαλίζεται από μοναχούς. Οι συγκρίσεις δεν μας κολακεύουν.
Στην συνέχεια διασχίζουμε μια ωραία μικρή πόλη, το Stemski Karlovei που παράγει εξαιρετικής ποιότητας κρασιά. Επισκεπτόμαστε μια οινοποιητική μονάδα με βίο αρκετών αιώνων και κρασιά από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα υψηλής ποιότητας.
Επόμενος σταθμός μας η περιοχή Βοϊβοντίνας και συγκεκριμένα η πανέμορφη πρωτεύουσα της Novi–Sad ένα πραγματικό φυσικό, κτιριακό και πολιτισμικό μαργαριτάρι, περιβάλλον που γοητεύει, χαμηλά κτίρια απαράμιλλης αρχιτεκτονικής καλαισθησίας. Η όλη εικόνα συνηγορεί για ευτυχισμένους κατοίκους και μαγεύει τους επισκέπτες.
Επιστρέφοντας, σταθμεύσαμε σε παραδουνάβια περιοχή και με πλοίο κάναμε βόλτα στα νερά του Δούναβη τα οποία όχι μόνο δεν είναι γαλάζια, αλλά από τις αισθήσεις γίνεται αντιληπτή η βαρειά ρύπανσή του.
Η επίσκεψη στο Μαυσωλείο – Μουσείο του Τίτο είχε την δική της συμβολική αξία. Είναι ο χώρος που οι Σέρβοι του έχουν προσδώσει επιβλητικότητα μεγαλειώδη με την εκλογή του τοπίου φιλοξενίας του, την διάταξη των χώρων, τα εκθέματα και τον απόλυτο σεβασμό και ησυχία που επιβάλουν οι ενδυμασίες και το ύφος των αρμοδίων υπαλλήλων. Είναι φανερό ότι θεωρείται εθνικός ηγέτης τους με παγκόσμια αναγνώριση που τους έκανε να ονειρευτούν.
5η ημέρα, το πρωί επισκεπτόμαστε την κωμόπολη Τοπόλα, πόλη συνδεδεμένη με την δυναστεία των Καρατζόρτζεβιτς και η στάση μας στο ομώνυμο κάστρο. Όλα μαρτυρούν και εδώ ότι η δυναστεία γνώρισε εποχές δύναμης, δόξας και ευμάρεια μέχρι χλιδής. Διακριτή θέση έχει ο ναός της οικογένειας, αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο, ο οποίος στην γνώριμη παράσταση που με την λόγχη του σκοτώνει το θηρίο, έχει υποκατασταθεί από μέλος της Δυναστείας. Ο ναός είναι σε όλα τα εξωτερικά στοιχεία του ολομάρμαρος, γεγονός ίσως μοναδικό, εσωτερικά δε τόσο στο ισόγειο όσο και στο υπόγειο – που υπάρχει και λειτουργεί ναός ίδιου εμβαδού, όλες οι αγιογραφίες τοίχων όσο και οι αντίστοιχες των οροφών είναι από τις κλασικές περίτεχνες μικρές ψηφίδες και αυτό είναι ασφαλώς μοναδικό στον κόσμο. Πρόκειται για έναν επιβλητικό και περικαλλή ναό αμύθητης αξίας.
Πριν αναχωρήσουμε από την φίλη χώρα είναι χρήσιμο να καταγράψουμε και επισημάνουμε κάποιες γενικές παρατηρήσεις που διαπιστώσαμε και την αφορούν.
* Η Σερβία δεν συνορεύει με θάλασσα, είναι ηπειρωτική χώρα, την διασχίζουν όμως τρεις μεγάλοι ποταμοί, ο Μοράβας, ο Σάβας και ο Δούναβης και πλήθος μικρότερων ποταμών και παραποτάμων που εκβάλουν στους μεγάλους ποταμούς.
* Οι κλιματολογικές συνθήκες της χώρας έχουν αλλάξει δραματικά. Υπάρχουν πλέον παρατεταμένα καλοκαίρια με πολύ υψηλές θερμοκρασίες που καταστρέφουν τις καλλιέργειες, οι οποίες κατά κανόνα δεν αρδεύονται από ποταμούς ή φράγματα. Είναι προφανής η έλλειψη έργων υποδομής και συστημάτων άρδευσης που ζημιώνουν την οικονομία της χώρας.
* Η διαχείριση Απορριμμάτων και λυμάτων γίνεται όπως τις δεκαετίες του παρελθόντος. Δεν υπάρχουν οργανωμένοι Χ.Υ.Τ.Α. καθώς και βιολογικοί καθαρισμοί. Είναι βέβαια ένα θέμα οξύ και επείγουσα η θεραπεία του.
* Έχει απέραντες επίπεδες εκτάσεις με πολλά ήπια βουνά μικρού ύψους τα οποία καλύπτονται από πράσινο όπως και μεγάλες περιοχές μη ορεινές & η δασοκάλυψη είναι 30% του εδάφους της. Είναι ορατή η προσπάθεια των κατοίκων να εκμεταλλευθούν τα προϊόντα που δίνει η γη, καλλιεργώντας σχεδόν όλες τις εκτάσεις όπως επίσης η προτεραιότητα που δίνει η κυβέρνηση της χώρας στην κατασκευή οδικών δικτύων και γεφυρών. Εντυπωσιακά πολλά εργοτάξια οδοποιίας εντός & εκτός πόλεων.
* Στην δόμηση υπάρχουν κανόνες. Οι άνθρωποι κατοικούν μόνο σε οργανωμένους οικισμούς. Η ελεύθερη η φύση από την ασυδοσία και καταστροφική παρουσία των αυθαίρετων και αυθαιρετούντων. Εδώ στον τόπο μας χτίζουμε παντού, εκεί όπου ο νόμος κακώς μας επιτρέπει, αλλά και αυθαίρετα σε δάση, βουνά, λαγκάδια, αιγιαλούς.
Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί στη χώρα μας δεν υπάρχουν: ολοκληρωμένο κτηματολόγιο, δασολόγιο, περιουσιολόγιο, χρήσεις γης και κυρίως διότι δεν εφαρμόζονται οι νόμοι. Είναι όντως μια μελαγχολική διαπίστωση, που υποβαθμίζει την χώρα μας.
* Η πλειοψηφία των μισθών κυμαίνεται από 250-350 €. Προνομιούχοι όσοι παίρνουν 500 €. Πολύ καλά αμείβονται υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων. Γίνεται φανερό ότι είναι χαμηλό το βιοτικό επίπεδο, με την φτώχεια να έχει διακριτή θέση.
* Ο ξεναγός μας γνώριζε με πληρότητα την ιστορία της πατρίδας του, και αρκετά καλά την δύσκολη ελληνική γλώσσα. Στην ιστόρησή του και στις συζητήσεις του χρησιμοποιούσε μεγάλη ποικιλία λέξεων. Δεν είχε όμως την ευχέρεια της προφοράς και κάποιες φορές δημιουργούσε χαριτωμένους συνειρμούς.
Μετά ταύτα η επιστροφή στην Θεσσαλονίκη, και παρά την προχωρημένη ώρα της άφιξής μας και την κούραση του ταξιδιού, η επίσκεψη στα ‘’Λαδάδικα’’ έδωσε στην παρέα μια καινούργια νότα ανανέωσης που επισφράγισε τις εξαιρετικές εντυπώσεις μας από αυτό το ταξίδι.
Και αυτό το ταξίδι δεν προέκυψε από σύμπτωση, επιλέχθηκε, οργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε από τους ίδιους, εδώ και πολλά χρόνια, φίλους και φίλες με απόλυτη επιτυχία. Τους οφείλουμε τις ευχαριστίες μας και την παρουσία μας στις συνεχείς αποτελεσματικές προσπάθειες και παρεμβάσεις που κάνουν για την προστασία των πανανθρώπινων αγαθών, της Υγείας και του Περιβάλλοντος.
Novisad: Η Αθήνα της Σερβίας
Της Μαίρης Βασιλοπούλου
Την τέταρτη ημέρα της εκδρομής ξεκινώντας από το Βελιγράδι πραγματοποιήσαμε μια ημερήσια επίσκεψη στο Νόβισαντ.
Το Νόβισαντ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας μετά το Βελιγράδι και βρίσκεται στην περιοχή της Βοϊβοντίνας. Είναι χτισμένη στις όχθες του Δούναβη και ιδρύθηκε για να εξυπηρετεί ως ενδιάμεση στάση στις εμπορικές συναλλαγές. Εξαιτίας του εμπορίου αναπτύχθηκε τόσο πολύ που την αποκαλούσαν ‘’Αθήνα της Σερβίας’’, αφού έγινε το πολιτιστικό, πολιτισμικό και κοινωνικό κέντρο όλου του Σέρβικου λαού. Εδώ έζησαν ή πέρασαν σημαντικές προσωπικότητες του Σέρβικου διαφωτισμού, της διανόησης και της πολιτικής.
Πρώτη στάση στην πόλη κατά την περιήγησή μας ήταν το κάστρο Petrovaradin. Το ‘’Γιβραλτάρ του Δούναβη’’ όπως είναι γνωστό το κάστρο, απέκτησε τη σημερινή του μορφή στις αρχές του 18ου αι. από τους Αυστροουγγαρούς. Διαθέτει 18 χλμ. υπόγειες στοές. Στο υπέργειο τμήμα του στεγάζονται σήμερα διάφορες πολιτιστικές δραστηριότητες (Μουσείο πόλης, ιστορικό Αρχείο πόλης, γκαλερί, καφέ κλπ.). Η θέα από το κάστρο προς το Δούναβη και την πόλη είναι εντυπωσιακή, ειδικά από το σημείο όπου βρίσκεται ο Πύργος του Ρολογιού με τους αντίθετους δείκτες, σύμβολο του κάστρου.
Εδώ γίνεται κάθε καλοκαίρι τετραήμερο φεστιβάλ ‘’Exit’’, που προσελκύει πάνω από 100.000 μουσικόφιλους. Θα πρέπει να πούμε ότι ο θεσμός αυτός έκανε γνωστή την πόλη σε όλη την Ευρώπη.
Φεύγοντας από το Petrovaradin με τις καλύτερες των εντυπώσεων ξεκινήσαμε, για να γνωρίσουμε το ιστορικό και εμπορικό κέντρο της πόλης. Όπως διαπιστώσαμε , ότι είχε μεγάλο ιστορικό, πολιτικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Διασχίζοντας τον κεντρικό πεζόδρομο θαυμάζαμε δεξιά και αριστερά όμορφα χαμηλά μπαρόκ κτίρια σε διάφορα χρώματα, που στο ισόγειό του βρίσκονταν ενδιαφέροντα καταστήματα καφέ, γκαλερί κλπ.
Στο τέλος του κεντρικού πεζόδρομου είδαμε το Bishop’s Palace που συνδυάζει διάφορα είδη αρχιτεκτονικής (Γοτθική, μπαρόκ, νεοκλασική).
Επισκεφθήκαμε στη συνέχεια τους δύο κεντρικούς ναούς της πόλης. Πρώτα-πρώτα τον ορθόδοξο ναό του Αγ. Γεωργίου με το ψηλό καμπαναριό. Εντυπωσιαστήκαμε από το εσωτερικό του με τα υπέροχα βιτρώ των παραθύρων, τις νωπογραφίες και τις εικόνες.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε τον καθεδρικό καθολικό ναό της Παρθένου Μαρίας με το καμπαναριό 76 μ. και τα ξεχωριστά βιτρώ.
Επίσης είδαμε το σπίτι που για μερικά χρόνια έμεινε ο Αϊνστάιν με τη σύζυγό του Mileva Maric που καταγόταν από το Νόβισαντ.
Μετά το πέρας της ξενάγησης περπατήσαμε στους πεζόδρομους, κάναμε τα ψώνια μας από τα καταστήματα, απολαύσαμε τον καφέ μας και φύγαμε με τις ψυχές γεμάτες από όσα είδαμε και χαρήκαμε.
Ζεστό το καλωσόρισμα
Της Λένας Φραγκούλη
Βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα επιβλητικό, περικαλλές παλάτι, το Λευκό παλάτι, του Βελιγραδίου. Δεν άργησε βέβαια και να μας γίνει τελείως αδιάφορο στην αναμέτρηση του υλικού και πνευματικού που στέγαζε μέσα. Ατέλειωτα είναι τα λόγια που προσπαθούν να μεταφέρουν τη λάμψη του ναού της καρδιάς της Ελληνίδας πριγκίπισσας Αικατερίνης, που είχαμε την τύχη να συναντήσουμε με την οικογένειά της στις 28 Αυγούστου 2017 κατά την επίσκεψή μας στο Λευκό παλάτι.
Η αναμονή στο μεγάλο σαλόνι, πλημμύριζε το νου με σκέψεις ανάλογα της θέσης της και της απόστασής μας. Ο γύρω χώρος απλός και απέριττος και επιβλητικά μεγαλοπρεπής.
Γεμίσαμε με αισθήματα ανεξάντλητα με τη γλυκιά παρουσία της πριγκίπισσας και του πρίγκιπα διαδόχου Αλεξάνδρου Καραγεώργεβιτς. Ζεστό το καλωσόρισμα, πολλές οι ευχαριστίες προς τον αποκαλούμενο ‘’αδελφό ελληνικό λαό’’ για την αμέριστη και διαχρονική συμπαράστασή του προς τη Σερβία, όπως κατά τους βομβαρδισμούς από τις ΗΠΑ το 1991. Μας αναφέρθηκε το εκτενές και πολυποίκιλο φιλανθρωπικό τους έργο, απόρροια προσευχής και πίστης και αποτελεί γι’ αυτούς ‘’πηγή ευτυχίας’’.
Συγκεκριμένα το 1993 ίδρυσε τον ουμανιστικό οργανισμό ‘’Life Line’’ με κύριο στόχο τον εξοπλισμό κυρίως των νοσοκομείων στη Σερβία, αλλά και σε άλλες χώρες, αφού υπάρχουν σταθμοί δράσεις στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη, στο Τορόντο, στο Σικάγο, στην Αθήνα και ασφαλώς και στο Βελιγράδι. Ένας σοβαρός υποστηρικτής του έργου της πριγκίπισσας Αικατερίνης είναι ο ‘’ Άγιος ’’ όπως τον αποκάλεσε Dr. Jackson από το Κολοράντο. Φέτος συγκεντρώθηκε το ποσό του 1.700.000 € , ξεπερνώντας κάθε προσδοκία, που θα διατεθεί ανάλογα.
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν πως μέσα από την πίστη στο Χριστό αποκτάμε μία ζωντανή προσωπική σχέση με το Θεό και ότι αυτή η σχέση έχει μέσα της σπέρματα της αιωνιότητας.
Βελιγράδι: Επουλώνει ενωτικά τις πληγές του
Της Νικολίτσας Γκοτσοπούλου
Το Βελιγράδι είναι μία πανέμορφη πόλη γεμάτη ωραία κτίρια και πολύ πράσινο, με το πλεονέκτημα να διασχίζεται από τους 2 ποταμούς Δούναβη και Σάββα. Σε κερδίζει αμέσως τόσο με τα αξιοθέατα όσο και με τη φιλόξενη στάση των ανθρώπων της.
Στην καλοκαιρινή μας εκδρομή είχαμε το πλεονέκτημα να μένουμε στο κέντρο της πόλης και αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να τη γνωρίσουμε καλύτερα. Εκτός από την προγραμματισμένη ξενάγηση περπατώντας και ανιχνεύοντας είχαμε μία άλλη ευκαιρία να δούμε τις ομορφιές από πολύ κοντά. Ο πεζόδρομος Kvez Mihailova με τα εντυπωσιακά κτίρια και μέγαρα του 18ου αι., αλλά και με πολλά μαγαζιά με ωραίες ευρωπαϊκές βιτρίνες, καφετέριες και εστιατόρια. Ένας περίπατος χωρίς σταματημό.
Στην πλατεία Δημοκρατίας, κοντά και αυτή στο ξενοδοχείο μας, ο κόσμος εκινείτο ασταμάτητα σε μία ευχάριστη καθαρή ατμόσφαιρα. Δοκιμάσαμε την ντόπια λιχουδιά, ένα ωραιότατο γλυκό και δεν αντισταθήκαμε στον πειρασμό. Θλίψη αισθανθήκαμε περνώντας με το λεωφορείο μας δίπλα από τα μνημεία του πολέμου, το κτίριο που στεγαζόταν το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας καθώς και από άλλα κτίρια, τα οποία είχαν καταστραφεί κατά τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς το 1999. Σκόπιμα δεν έχουν αποκατασταθεί για να θυμίζουν στους νεότερους τη φρίκη του πολέμου ως αποφυγή στο μέλλον παρόμοιων καταστάσεων.
Θαυμάσαμε το ναό του Αγ. Σάββα. Είναι η 3η μεγαλύτερη ορθόδοξη εκκλησία της Ευρώπης, επιβλητική, μεγαλοπρεπής με το πελώριο ύψος των 40 μέτρων και ακόμα 20 μέτρα ο θόλος της και 12 μέτρα ο σταυρός, που αποπνέει δέος στον επισκέπτη παρόλο που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. Το υπόγειο αυτής ίσων διαστάσεων σε εμβαδό με τον κυρίως ναό είναι θαυμάσιο με υπέροχες ψηφιδωτές και νωπές αγιογραφίες και με τον κατάλληλο φωτισμό αυτόματα σου δημιουργεί αγαλλίαση και ψυχική ανάταση.
Δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε και το μαυσωλείου του Τίτο. Ευρίσκεται σε έναν καταπράσινο λόφο με λουλούδια δέντρα και αγάλματα. Εκεί βρίσκεται και το μουσείο όπου εκτίθενται φωτογραφίες και προσωπικά αντικείμενα του ηγέτη, αναμνηστικά αντικείμενα και δώρα ξένων ηγετών. Επειδή και ο ίδιος ο Τίτο ήταν συλλέκτης εκεί εκτίθεται μία μεγάλη συλλογή από σκυτάλες αγωνισμάτων.
Επισκεφτήκαμε κατά τη βραδινή έξοδό μας την περιοχή Σκανταρλίγια με τα γραφικά λιθόστρωτα δρομάκια που θυμίζει την Πλάκα της Αθήνας, με εστιατόρια, καφέ, κλαμπ κλπ. γεμάτα κόσμο. Είχαν διακόσμηση με πολλά λουλούδια, που θύμιζαν κρεμαστούς κήπους, ωραίο φωτισμό, χαρούμενη ατμόσφαιρα με πλανόδιους μουσικούς και πλανόδιες ορχήστρες με παραδοσιακή μουσική δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα γιορτινή και χαρούμενη. Ένα μοναδικό κλίμα που σήμερα αναπολώντας το αποτελεί μία ωραία ανάμνηση που μας συνοδεύει.
Πολύ καλά διατηρημένο είναι το κάστρο του Βελιγραδίου, που βρίσκεται μέσα στο πάρκο Κελεμέγκνταν και συνδυάζει οχυρό και πάρκο στο κέντρο της πόλης. Περπατήσαμε ανάμεσα από κήπους, πανύψηλα δέντρα, ένα πάρκο δεινοσαύρων και είδαμε από την κορυφή του με την απίστευτη θέα την πόλη του Βελιγραδίου και τη συμβολή των ποταμών Δούναβη και Σάββα, τις καταπράσινες όχθες τους και τον πύργο, όπου φυλακίστηκε και θανατώθηκε ο Ρήγας Φεραίος, τον πύργο του ρολογιού και τη γέφυρα Άντα.
Η κρουαζιέρα στο Δούναβη μας έδωσε την ευκαιρία να θαυμάσουμε το κάστρο από την πλευρά του ποταμού.
Το πολυπαθές Βελιγράδι μπορεί να δοκιμάστηκε πολύ με τον πόλεμο, αλλά έχει εξελιχθεί επουλώνοντας τις πληγές του και αποκαθιστώντας τις καταστροφές που του προκάλεσε ο πόλεμος. Σήμερα είναι μία πόλη που προσφέρει στους επισκέπτες της τη φιλοξενία και την προθυμία να τους γνωρίσει τις ομορφιές της.
Συνταξιδιώτες – Πνεύμα ομάδας
του Δημήτρη Βαϊράμη
Είχαμε την εξαιρετική ευκαιρία, εγώ και η σύζυγός μου Αθηνά, μετά από πρόσκληση των αδελφικών μας φίλων Ιωάννας & Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου, να λάβουμε μέρος στην εκδρομή του Συλλόγου που έγινε στη Σερβία από 26-31 Αυγούστου 2017. Δεν θα αναφερθώ στους θαυμαστούς τόπους, πόλεις και τοπία που είχαμε την τύχη να απολαύσουμε. Δεν θα μιλήσω για την τάξη, την καθαριότητα και το σεβασμό στην ιστορία του, και το παρελθόν του, του πολύπαθου φίλου λαού των Σέρβων, ιδίως για την φροντίδα και ανάδειξη της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Δεν θα ‘φτανε άλλωστε ο περιορισμένος χώρος φιλοξενίας που, αν είμαι τυχερός, μου έχει διατεθεί στο έντυπο του Συλλόγου. Όμως νιώθω την ανάγκη να αναφερθώ στο ‘’πνεύμα ομάδας’’ που δημιούργησαν και καλλιέργησαν οι συνταξιδιώτες Πατρινοί φίλοι μας καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδρομής, έστω με την αυτοπειθαρχία τους, και την καλή τους διάθεση, εκδηλούμενη παντοιοτρόπως να ξεπερνιούνταν εύκολα και αθόρυβα τα, ούτως ή άλλως, αναπόφευκτα και εν πολλοίς αναγκαία προβλήματα της εκδρομής. Να τονίσω και την κατανόηση που επέδειξαν οι εκδρομείς στα γλωσσικά λάθη του εξαίρετου ξεναγού, κου. Θεόδωρου, καθώς και την διακριτικά διορθωτική παρέμβαση των από την παρέα μας φιλολόγων. Βέβαια δεν έλλειψε και το αναπόφευκτο και αυθόρμητο ξέσπασμα της ιλαρότητας, όταν ο συμπαθής κ. Θεόδωρος μπέρδεψε άθελά του τα ιστορικά στοιχεία της Βιέννης. Εν τέλει θα θέλαμε εγώ και η σύζυγός μου Αθηνά να ευχαριστήσουμε τους Πατρινούς συνταξιδιώτες μας για την υπερβολικά φιλόξενη διάθεση που επέδειξαν σε μας τους Θεσσαλονικείς, σε σημείο που θα ενταχθούμε και εμείς στην ομάδα τους και να νιώθουμε και εμείς Πατρινοί, πράγμα που το ξαναείπα και σε ανύποπτο χρόνο.
